Tijd gaat snel, met officieel 2 maanden in Brasil

Het is al weer enige tijd geleden dat ik geschreven heb. Dit kwam vooral, omdat ik aantal weken niet veel bijzondere dingen had mee gemaakt om daar een heel verslag over te maken. Maar ondertussen heb ik weer wat dingen te vertellen die ik gedaan heb of heb meegemaakt.

So... Hold on and sit tight..!

Vrijdag 26-4-2014 heb ook ik "Koningsnacht" mogen vieren in Brazilië. Ik kwam er 's ochtends achter dat Nederlanders in São Paulo een koningsfeest hadden georganiseerd voor Nederlanders in São Paulo en natuurlijk voor andere mensen die geintresserd waren. Ik ben hier heen gegaan met een Braziliaanse vriend Antonio die ook mijn huisgenoot is. Ik heb hem een klein beetje kennis laten maken met de Nederlandse cultuur (hoewel het nog steeds niet te vergelijken is met in Nederland zijn). Het was een super gave avond en het voelde stiekem een beetje terug als thuis. Er was een cocktailbar waar caipirinha's gemaakt werken, er waren hapjes (echte Nederlandse kaas en heerlijke oude kaas), bitterballen en vooral veel Heineken. Alles was versierd met oranje en Nederlandse kleuren en er was een foto van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima. Ik heb hier echt een top en super avond gehad met hier en daar Nederlandse muziek, vriendelijk mensen. Ook Antonio heeft een super leuke avond gehad en vooral genoten van de Nederlandse muziek, de oude kaas en vooral van het Heineken bier.

Zaterdag 27-4-2014 heb ik ook weer een geweldige avond gehad. Ik werd gevraagd om een avondje te komen werken als barman en heb ik weer heerlijke caipirinha's kunnen maken. Onderweg naar de accommodatie kwam er op het metrostation heel toevallig van al die honderden mensen een Nederlandse vrouw met haar dochter naast mij staan. Dit was pure toeval en ik heb een gesprek met deze vrouw gehad. Het bleek ook dat deze mevrouw al 20 jaar in Brazilië woonde en werkte. Ze organiseert evenementen en zoals een "panna KO toernooi" en realisaties van verschillende "Johan Cruijf courts" in São Paulo en andere steden, waar voetbalclinics op gegeven worden. Na een heel gesprek had ze me uitgenodigd om langs te komen op zondag 4 mei bij een "Panna KO toernooi" om te kijken. Ik had haar verteld over mijn CIOS diploma die ik onlangs gehaald had in december en ik op zoek was naar werk. Ze vertelde me dat we in contact zouden blijven en ik misschien wel iets kon betekenen voor haar of de organisatie in de verdere toekomst wat me super gaaf lijkt aangezien het behoorlijk gerelateerd is aan wat ik op het CIOS allemaal heb moeten doen. Ze had me een kaartje gegeven met haar gegevens en een website www.ipbrasil.org
Eenmaal bij de accommodatie aangekomen waar ik moest werken was het deze keer een verjaardag, met een live band de hele avond en een buffet en met als kers op de kaart kwam er een live sambaband optreden met een latere verrassing wat een sambadanseres was. Behalve dat alleen de mensen van het feest een geweldige avond hadden, heb ook ik die gehad. Brazilië blijft me elke keer weer verbazen met verschillende manieren van feesten gegeven/organiseren en heb ik ook zeker de beste werkavond van mijn leven gehad met leuke muziek, leuke sfeer en leuke mensen en super collega's (Ricardo en Igor).

Helaas was dit wel gelijk de laatste werkavond voor mij tot op de dag van vandaag. De rest van de dagen en weken heb ik niet veel bijzondere dingen gedaan. Alleen dat ik op zondag 4-5-2014 naar het "Panna KO toernooi" geweest ben om te kijken en nieuwe mensen te leren kennen die misschien nog wat voor mij kunnen betekenen in de toekomst waarvan ik ook de telefoonnummers gekregen heb.

Voor de rest van de dagen en weken was het vaak mooi weer en ik heb vooral veel gebasketbald. Wat dan wel weer leuk is om te vertellen, is dat ik een dag ben wezen basketballen in het park, waar dus ook een man van 72 jaar bleek te basketballen die op het veldje kwam spelen waar ik aan het schieten was. Geloof het of niet maar deze oude man kilde iedereen en kon schieten als een gek. Ik heb de meeste gespeelde potjes bij hem in het team gezeten en bijna alles gewonnen en dan niet door mij (wat je natuurlijk wel zou denken en wat ook normaal is) maar door deze oude man van 72 jaar die nog steeds basketbal moves had (soms wat stijfjes). Dit was geweldig om te zien en zeker de gaafste basketbal dag die ik ook heb mee mogen maken en ik heb zoveel lol gehad.
Aangezien iedereen nog al zeer onder de indruk was van mijn basketbalskills werd de oude man helemaal gek bij elke actie die ik maakte. Het was zo gaaf ik was gelijk zijn nieuwe beste vriend en hij wilde bijna elk potje wat we speelde dat ik bij hem was en zo hebben we samen met nog een jongen van bijna iedereen gewonnen. Zoveel respect voor een man van 72 jaar die gewoon lol heeft en basketbalt met jongens van rond de 20 jaar.

Verder was er hier met 4 mei dodenherdenking en 5 mei bevrijdingsfestival hier niets te doen. Wel kreeg ik van iedereen filmpjes en foto's te zien hoe zij bevrijdingsfestival aan het vieren waren.

Op Moederdag 11-5-2014 heb ik hier in Brazilië ook vrijwel niks gedaan. Mijn moeder zit in Nederland en de moeders van de 2 huisgenoten wonen in een andere stad (Piracicaba) en mijn huisgenoten bleven dit weekend in São Paulo. Wat we wel gedaan hadden is met zijn 4e een heerlijke middag lunch gegeten hebben die Nicole de vriendin van Antonio (huisgenoot) en het zusje van Nataly (huisgenoot) had gemaakt voor ons die het weekend ook in São Paulo heeft doorgebracht. Voor mijn moeder had ik wel een bosje bloemen thuis laten bezorgen die alleen pas de dag na Moederdag zou aankomen (maar goed beter laat dan nooit).

Een aantal dagen later op Woensdag 14-5-2014 ben ik naar het centrum van van São Paulo geweest ook wel genaamd "Sé", waar veel te zien was. Veel mensen die straat verkoop deden van allerlei spullen, straat artiesten, muzikanten, een hele grote Kathedraal en vooral heel veel dakloze mensen of terwijl zwervers.

Op donderdag 15-5-2014 ben ik aan het eind van de middag weer naar Piracicaba gegaan om daar het weekend door te brengen en naar het jaarlijkse internationale festival te gaan "Festa das Nacões". Na 's avonds aangekomen te zijn in Piracicaba, ben ik weer met Nasmy naar haar dansles gegaan waar ze eerst een uur privéles "Zouk" had en daarna haar eigen dansles waar ik een stukje van de "Forró" heb mee gedanst. Ik moet toch eerlijk zeggen Zouk is toch veel leuker om te doen en ziet er leuker uit en vooral mijn complimenten aan Nasmy die nog maar haar 2e les Zouk deed en het er echt al goed uitzag.
Na de danslessen zijn we om een overheerlijke hotdog gegaan, waar ze in Nederland nog wel veel van kunnen leren als je een hotdog wilt. Buitenom alleen de knakworsten, zat er bacon in, van die frietchipjes, tomaat, kaas en dan mayo en ketchup wat dus echt overheerlijk was.

De volgende dag vrijdag 16-5-2014 was weer een vroegertje aangezien ik tot 2:30u NBA had zitten kijken en er om 7:00u weer uit moest omdat we om 7:30u zouden gaan fitnessen. Dit was wel even een moeizaam moment maar het was me toch gelukt. Nasmy had voor mij een pas geregeld waarmee je 5 dagen kon proberen (gratis) of je de sportschool leuk vind en lid wil worden. Aangezien ik niet elke week in Piracicaba zou zijn, was dit wel heel geschikt voor mij. Het was een zeer aangename sportschool en iedereen was zeer vriendelijk en vooral de instructeurs. Ze vonden het helemaal geweldig dat ik uit Nederland kwam en ze vonden me zo chill dat ze tegen Nasmy zeiden dat ze mijn die 5dagen pas willlen blijven geven aangezien ik daar niet woonde, maar dat ik wel zou kunnen komen elke keer als ik in Piracicaba zou zijn (zo chill en vriendelijk zijn de meeste mensen dus). Na lekker 2u gesport te hebben zijn we weer dingen gaar regelen zoals het ophalen van mijn "RG" (ID-kaart) en het eindelijk proberen te regelen van mijn dienstplicht stop te zetten aangezien ik nu alle gevraagde documenten bij had. En geloof het of niet...... Nog steeds is het niet geregeld. Ze zouden bellen als ze meer wisten. Echt toen ik hoorde dat ik nog een keer terug moet komen en dat ze gingen laten weten of ik moest komen opdagen bij het leger of dat het geregeld zou zijn maakte mij zo moe en het lijkt nooit te stoppen hier zo. Geduld moet je zeker wel hebben in dit land.
Na dat we er klaar waren voor deze dag hadden we heerlijk geluncht met heerlijke gebarbecued vlees en een buffet waar ik de lekkerste gebakken en gefrituurde bananen gegeten heb (iets wat ik hier al maanden en weken wil eten, gebakken of gefrituurde banaan). Na de lunch moest Nasmy werken op het kantoor van haar moeder wat om de hoek was van het restaurant. Hier heb ik ook even wat tijd doorgebracht om bij te komen van het lekkere eten en vooral de hitte.. toen ik 1,5 uur later weer enige energie bij elkaar had gespaard ben ik de winkelstraat van Piracicaba gaan bezoeken die straat vanaf het kantoor begon. Het was een lange straat met aan beide kanten van de straat allemaal winkels. Na de hele straat uitgelopen te hebben ben ik op de terug weg naar de "Mercado Municipal" geweest, de overdekte markt van Piracicaba die alleen een heel stuk kleiner was dan die van São Paulo. Het was de bedoeling om op zoek te gaan naar nieuwe schoenen, maar er waren zoveel schoenen winkels en zoveel keus dat ik er uiteindelijk geen gekocht heb (wat een drama haha). 's Avonds gingen we naar het festival waar het allemaal te doen was "Festival das Nacões". Het is een festival waar allerlei soorten nationaliteiten van over de hele wereld aanwezig zijn waar je de gerechten van het land kan eten van Korea, Afrika, Nieuw-Zeeland tot aan Nederland. Zo had ik bij de Nederlandse stand een gegratineerde aardappelschotel gegeten, wat overigens behoorlijk lekker was. De 2 hoogte punten van dit festival waren toch wel gefrituurd ijs bij de Italiaanse stand en gekarameliseerde banaan met vanille ijs bij de Afrikaanse stand. Voor de rest veel rond gelopen en van de muziek op het grote podium genoten die over bijna heel het terrein te horen was.

Zaterdag 17-5-2014 was het weer vroeg dag, omdat we weer naar de Gym zouden gaan om te sporten. Ik had gekozen om MMA-les te volgen wat ik uiteindelijk ook gedaan had. Omdat het de 1e keer was werden alleen het trappen en stoten behandeld en verder geen grondwerk en dergelijke helaas wat ik wel echt gaaf vind om te doen. Na een niet al te zware les was ik nog een uurtje gaan fitnessen om nog even flink moe te worden, wat ook zeker gelukt was na alles. 's Middags hadden we een verjaardag van een vriendin van Nasmy met lekker eten en veel gezelligheid. Iedereen was er onbekend voor mij en toch waren ze allemaal zeer vriendelijk wat ik tot nu alleen maar meemaak. 's Avonds zijn we voor de laatste keer naar het festival gegaan wat toch weer een zeer gezellige avond was.

Zondag 18-5-2014 was helaas een mindere dag voor mij. Hoewel ze bij de familie Formaggi thuis Moederdag gingen vieren, omdat dit weekend iedereen thuis was voelde ik me echt super slecht. Ik leek echt een zombie en veel kwam er niet uit mijn mond. Ik voelde me grieperig en vooral veel keelpijn. Hoewel al het eten wat Nasmy haar moeder gemaakt was er heerlijk uitzag proefde ik er niet heel veel van, maar wat ik proefde smaakte gelukkig wel echt lekker. Het was een beroerde dag voor mij en het enige wat ik verder kon doen was slapen en hopen zo snel mogelijk terug naar São Paulo te gaan en uit te zieken.

De komende dagen had niet veel puf om dingen te doen en heb ik vooral thuis gezeten en zeer slecht geslapen met een ongelofelijke killende keelpijn (waarschijnlijk een keelontstekinkje en een griepje). Maar ondanks dat ik ziek was had ik dinsdag 20-5-2014 toch een afspraak met een school waar ik cursus Portugees wil gaan volgen, waar ik uiteindelijk toch heen was geweest. Enn.... omdat ik toch buiten was en dicht bij de bekendste winkelstraat van São Paulo was "Oscar Freire", was ik toch maar die kant nog even op gegaan om uiteindelijk na een uur kijken en zoeken nieuwe schoenen gekocht te hebben. Maar wetend, dat het niet de beste actie was om al een hele dag buiten te lopen had ik de komende 2 dagen tot donderdag eind van de middag thuis binnen gezeten, veel thee gedronken en medicijnen geslikt. En gelukkig ging het met dag weer steeds beter.

Donderdag 22-5-2014 had ik aan het eind van de middag een bezoek gebracht aan de bekende en drukste straat van São Paulo genaamd "Avenida Paulista" om hier de "Free Walking Tour" te doen, om meer te weten te komen over van alles wat er zich in en rondom deze straat afspeelt of afspeelde, wat toch heel interessant is. Met toeval had ik ook hier 2 (wat oude) dames ontmoet in Scheveningen wonen en sinds een aantal dagen in São Paulo waren en net van Buenos Aires kwamen en samen 6 weken in Zuid-Amerika zouden doorbrengen. Toch grappig dat je tussen 20 miljoen mensen (die in São Paulo wonen) zo nu en dan toch met veel toeval Nederlanders tegenkomt.. In ieder geval het geluk zat mij voor de rest weer eens niet mee, want net wanneer ik de tour wil gaan doen na bijna 3 maanden in Brazilië begint het na een half uur van de tour gigantisch te stortregenen wat je juist echt niet niet op hoopt. Zonder paraplu heb ik uiteindelijk maar een plastic wegwerp poncho gekocht en heeft bijna heel de groep zo rond gelopen om niet nog erger doorweekt te raken en niet opnieuw ziek te worden, nadat ik me net weer beter voelde voor 70%. Maar ondanks de regen heb ik toch een zeer interessante en leuke tour gekregen.

De rest van de dagen heb ik weinig tot niks gedaan aangezien het al een hele week is en het Nederland gevoel toch steeds dichter bij komt helaas. Af en toe regen naar zonneschijn is niet erg als het hier zo warm is, maar hele dagen regen en een frisse wind is toch weer iets minder. En ook op zondag 25-5-2014 zat ik een hele dag binnen vanwege het slechte weer, maar gelukkig had ik genoeg dingen om mezelf bezig te kunnen houden met de hoop dat het snel weer heerlijk weer zou worden, zodat het weer in Nederland mij niet meer jaloers gaat maken.

Vandaag maandag 26-5-2014 ben ik begonnen met mijn aller eerste Portugese les in Brazilië (van 1 week met elke dag 4 les uren) om nog beter Portugees te kunnen spreken en uiteindelijk makkelijker aan een vaste baan te komen voor een aantal maanden. Het Portugees spreken gaat al de goede kant op ook al is het niet vlekkeloos en in de juiste volgorde, ze begrijpen me vaak wel. Als je verteld aan mensen dat je 22 jaar in Nederland woonde en nu 3 maanden in Brazilië bent, zijn ze toch verbaasd van het feit wat ik allemaal al kan doen en zeggen in het Portugees, wat ze overigens echt helemaal geweldig vinden.

Dus een tip voor iedereen die ooit naar Brazilië wilt gaan.. Zeg dat je Nederlander bent en probeer een dingen in het Portugees te zeggen, te vragen of te antwoorden en dan vinden ze je helemaal geweldig! hahaha

Foto's en filmpjes zijn (filmpjes mag je zeker niet missen) staan er ook bij.

Tchau! Adios!

Greetz to everybody from Brasil