From bad things, to really great things!

Ondertussen begin ik al aan mijn 4e week in Brasil en over een paar dagen zit ik hier precies een maand. De afgelopen 1,5 week is er al veel gebeurd en heb ik ook weer van alles gedaan. Veel leuke dingen en helaas ook minder leuke dingen. Dus maak je klaar voor een Echt Heel LANG verhaal...

Op woensdag 9-4-2014 ben ik in een overdekte markt geweest "Mercado Municipal". Hier waren rond de 100 kraampjes ze fruit, vlees, vis, drank, kruiden en snoep verkochten. Je had ook allemaal verschillende eettentjes met typisch Braziliaans eten. Ik had hier een Brazuquinho gegeten, een stokbrood met veel vlees erin (typisch Braziliaans). Na het eten had ik ook een "Suco de Açaí" geproefd. Açaí is een fruitsoort en daar hadden ze een soort slushpuppy van gemaakt.

Donderdag 10-4-2014 's middags naar een andere stad "Piracicaba" gereisd met een luxe tourbus. Ik had hier afgesproken met Nasmy (een vriendin die wonen in São Paulo mogelijk heeft gemaakt). Met de bus is het 2u van São Paulo en met de auto 1,5u. Ik heb hier heen gegaan, omdat er veel papierwerk en documenten geregeld moesten worden. Aangezien Nasmy in deze stad woont vertelde ze me, dat alles wat ik zou moeten regelen misschien wel in 1 dag kan, waar ik in São Paulo toch zeker minimaal een week voor nodig heb. Nasmy is zelf een geboren Braziliaan en spreekt dus Portugees. Ook dat was de rede, waarom ik liever naar Piracicaba ging, dan alles zelf te regelen in een miljoenen stad als São Paulo met mijn nog steeds gebrekkige Portugees.
Toen ik om 17:30u aankwam in Piracicaba werd ik opgehaald door Nasmy en haar moeder en gelijk naar hun huis gereden. Na het avondeten ben ik met Nasmy naar haar dansles geweest om te gaan kijken. Ze doet aan ballroom en ging die avond "Forró" dansen. Dit is een populaire Braziliaanse dans met veel salsa bewegingen, maar op een ander tempo. Het zag er leuk uit, alleen was alles bij de les nog heel basic.
Na de les gingen we een "late night desert" halen en heb ik "Churros" gegeten (zie foto). Omdat we volgende dag al om 8:30u een afspraak hadden bij Poupatempo (soort gebouw voor burgerzaken) waren we niet uit geweest, maar vroeg naar huis gegaan.

Vrijdag 11-4-2014 was een dag vol stress, ellende en redelijk wat drama. De ellende begon al toen de wekker ging om 7:15u. Omdat het nog maar mijn 2e keer was in Brazilië, dat mijn wekker zo vroeg ging, kwam ik ook pas om 7:30u uit bed (maar genoeg tijd aangezien de afspraak pas om 8:30u was). Wat er deze dag allemaal gedaan moest worden was: een Braziliaanse ID-kaart aanvrage en laten maken, werkpass aanvragen (om iets makkelijker aan werk te komen), CPF nr. (soort persoons nr.) laten nakijken, militaire dienstplicht stop zetten, een stemboete betalen en kopie's legaal laten verklaren d.m.v. stempels.
Bij aankomst bij Poupatempo, was gelijk het vervolg van alle drama en ellende. Bij de balie werden we zo raar aangekeken en niet begrepen toen we vertelde, dat ik een ID-kaart en een werkpass wilde hebben. Mijn situatie was nog al geheel onbekend bij hen aangezien ik in Brazilië ben geboren, maar door adoptie in NL ben opgegroeid, daarom geen Portugees spreek, maar wel een Braziliaans paspoort en werden daarom al snel doorverwezen naar een van de supervisors. Ook toen we daar aankwamen hadden we alles moeten uitleggen, alleen vertelde ze dat ik eerst een werkpass moest aanvragen en werden we wel al snel doorgestuurd naar het loket om deze aan te vragen. Ook daar heb ik mijn situatie uit moeten leggen die zij ook nog al vreemd vond en niet helemaal begreep, aangezien ik geen Portugees sprak maar haar wel een Braziliaans paspoort gaf. Maar goed hoe vreemd ze het ook vond en hoe raar ze ook keek, ik kreeg uiteindelijk toch een nummer om mijn werkpass aan te laten maken. Voor de verandering heb ik ook hier heel mijn verhaal moeten doen, voordat ze uberhaubt ging beginnen met het maken van deze pas. Geloof het of niet, maar voor de verandering keek ook deze mevrouw nog nog al vreemd, aangezien ook zij dit waarschijnlijk nooit had meegemaakt. Toen ze uiteindelijk klaar was met het ging ze toch maar even voor de zekerheid bij haar supervisor langs om het te laten checken voordat ik mijn handtekening mocht zetten. Gelukkig was het in orde en was er al 1 ding wat ik kon afstrepen dacht ik...
Om mijn ID-kaart aan te vragen en te laten maken moest ik nieuwe foto's laten maken (omdat de foto's uit NL te donker waren) wat in een ander gebouw 100m verderop was. Na de foto's moest ik weer terug naar hetzelfde gebouw alleen naar een ander loket om hier mijn ID aan te vragen. Het was 10:00u en we hadden de afspraak aangevraagd om 8:30u, dus vertelde deze mevrouw dat er geen plek meer was, om op dat moment een ID aan te laten maken. Nadat Nasmy mijn verhaal had verteld en mijn situatie had uitgelegd, dat het nog al een gestress was met alles was deze vrouw toch heel vriendelijk plaats te maken en mijn gegevens te verwerken in de computer. Ondanks dat ook zij het een vreemde situatie en verhaal vond, was ze toch heel vriendelijk en heel aardig. In het Portugees vertelde ze voor de grap, dat ik maar een appart geval was hier en dat waarschijnlijk nog niemand zoiets had meegemaakt. Nadat ze klaar was met mijn gegevens in te voeren kreeg ik een nummer om bij een ander loket geholpen te worden. Maar met veel geluk bij een ongeluk viel net de stroom 2 keer uit toen ze mij het nummer gaf. Ze vertelde me lachend, dat ik echt geluk had, want als ze nog niet klaar was hoopte ze dat de stroom uit was voor een hele dag (zo lastig is mijn situatie hier dus).
Wanneer alle computers weer opgestart waren en al het andere apparatuur, waren we gelijk aan de buurt om een ID kaart aan te laten maken. Nadat we ook hier heel het verhaal nog maar eens verteld hadden ging ook zij maar eens even bij de supervisor langs om te kijken of het wel in orde was (je zou bijna denken dat ik illegaal ben of een crimineel aangezien ze het alles willen navragen). Toen ook dit goed bleek te zijn en ging ze aan de slag. Ondertussen had ik links en rechts van me gezien, dat je vingerafdrukken moest geven, wat niet digitaal was maar op de "old fashion way". Dit had ik in mijn leven nog nooit gezien en ik stond echt met open mond rond me te kijken dat Nasmy en een aantal dames van dit loket erg hard begonnen te lachen. Je moest van alle 10 je vingers een vingerafdruk geven, maar in plaats van elk vingertopje op een bordje inkt te duwen en je vinger afdruk te zetten, werden heel je vingers en bijna je hele hand vol gerold met zwart spul. Ik wist echt niet wat mij overkwam. En om het allemaal nog een beetje erger te maken mocht je niet zelf je vinger afdrukken zetten.. Nee, dit werd namelijk voor je gedaan. Mijn hand werd dus vast gepakt en ze pakte elke keer een vinger waar zij de afdruk mee ging zetten. Zo vertelde ze me dat ik mijn hand moest ontspannen, wat dus makkelijk is gezegd dan gedaan als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt. Zo ging ze alle 10 mijn vingers af en ik kan je vertellen het is een raar gevoel als je iets moet doen met je handen of je vingers, maar je hebt het zelf niet onder controle. Toen het uiteindelijk toch goed gelukt bleek te zijn met de afdrukken ging ze voor alle zekerheid met alle gegevens en aanvraag even naar de supervisor voor nog een check en bleek uiteindelijk alles toch goed te zijn en kan ik een maand wachten tot hij eindelijk binnen is... Hoera.. Hoera.. (wel een hele maand voor nodig). In ieder geval had ik weer iets om af te strepen en was ik op deze korte ochtend al een aantal ervaringen rijker over Brazilië.

Omdat het nog maar 11:00u was gingen we gelijk maar mijn dienstplicht proberen stop te zetten aangezien dat kantoor zeer in de buurt was. Ook hier aangekomen weer heel het verhaal doen, wat ook door deze mevrouw helemaal niet begrepen werd en al gelijk iemand er bij riep. Na een lang gesprek, kwamen ze er uit en zou ik met geluk wanneer mijn ID binnen is mijn dienstplicht stop kunnen zetten als die word goedgekeurd door het leger. Zo niet, dan moet ik 2 keer naar het leger toe om daar alles te gaan regelen (joepie wat een feest....).
Aansluitend na dit bezoek wilde we gelijk mijn boete gaan betalen m.b.t. het niet stemmen van de 2e ronde voor de Braziliaanse president 4 jaar geleden, maar die was helaas nog gesloten en ging 's middags pas open. Aangezien ik nog zoveel moest doen was het voor nu geen probleem. We zijn toen gelijk door gereden naar het "Receita Federal" om mijn CPF nr te laten nakijken die eigenlijk helemaal niet van mij bleek te zijn.
Na lang wachten waren we ook hier eindelijk aan de beurt. Ook hier was mijn verhaal uitgelegd en werd er verteld dat ik een CPF nr had op mijn geboorte akte, maar dat die het ongeldig bleek te zijn en dat er een overleden persoon aan gelinkt was. Wat bleek nou nadat ze mijn geboorte akte hadden doorgenomen, dat ik helemaal geen CPF had (die ik wel nodig had om een paspoort aan te vragen), maar die van iemand anders heb gebruikt die helemaal niet meer bestaat. Dit was wel een ultieme faal moment, aangezien ik mijn paspoort heb aangevraagd onder iemand anders zijn persoonsnummer (CPF-nr). Ik moest dus een nieuw nummer laten aanmaken bij een postkantoor en de politie bellen of dit een probleem zou zijn i.v.m. mijn paspoort (wat gelukkig niet blijkt te zijn anders was ik nog verder van huis).
Na de lunch bij Nasmy thuis ging mijn avontuur gewoon weer verder, maar dan wel op een iets andere manier. Nasmy moest werken op het kantoor van haar moeder en moest ik dus zelf op pad om alle laatste dingen te gaan regelen. alles was gelukkig in de buurt van het kantoor en max. 10min lopen. Als eerst werd ik naar het postkantoor gestuurd om een CPF nr aan te laten maken. Hier heb ik lang moeten wachten en heb ik een praatje proberen te maken met een vriendelijke man die naast mij kwam zitten en toevallig ook João heten (wat een gebruikelijke naam is in Brazilie), wat hij en ik toch maar al te grappig en toevallig vonden. Toen ik eindelijk aan de buurt was, ging alles redelijk soepel en vlot en kon ik mezelf heel goed verstaanbaar maken met mijn matige Portugees en gelukkig was de vrouw ook heel vriendelijk.
Nadat ik eindelijk een legaal CPF-nr had die persoonlijk aan mij was gericht ging ik gelijk door om kopie's van mijn paspoort en geboorte akte legaal te maken met stempels. Dit duurde gelukkig niet heel lang en was ook zo afgehandeld (voor het eerst deze dag). Hierna ben ik gelijk doorgelopen naar het "Cartorio Eleitoral" om mijn stemboete te betalen, waar ik 30 dagen voor had bij aankomst op Braziliaanse bodem. Gelukkig was het maar een boete van R$3,50 (Reais) wat ongeveer €1,00 is en dus helemaal niks voor stelt. Maar om grote problemen te voorkomen heb ik toch maar gedaan. Hier aangekomen was het iets lastiger om te begrijpen wat de vrouw zei (Nasmy had opgeschreven wat ik kwam doen). Ondanks, dat ik haar niet begreep en zij mij ook niet echt kwam het moment dat ik zei "pagar" wat dus betekend betalen. Heel wonderbaarlijk begreep ze ook meteen wat ik kwam doen. Heel lastig allemaal, maar toen ik 10min later begon over betalen kwam ze gelijk met het juiste formulier. Maar nu komt het dus.. Bij dit kantoor kon ik dus niet betalen, is moest het papier meenemen naar een loterij zaak waar je loten en dergelijke kan kopen, om daar mijn boete te gaan betalen en terug te komen met het papier waar op zou staan dat ik betaald zou hebben. Dit wat toch zeker 15 min heen lopen en 15 min terug. Wanneer ook dit allemaal achter de rug was, was het 16:45u en voelde ik me echt een blij persoon. Alles wat ik had moeten doen en waar ik heen moest gaan is in 1 dag gelukt met veel omwegen en ik was ook weer heel wat ervaringen rijker. Om mezelf te belonen ben ik naar een soort MCdonalds geweest om wat te eten en bij te komen.
's Avonds zouden we eigenlijk op stap gaan, maar omdat we vandaag ook beide erg vermoeid waren is het er niet meer van gekomen en heb ik een leuk gesprek met Nasmy en haar moeder in het Engels en Portugees.

Ik had besloten om zaterdag 12-4-2014 's ochtends al met de luxe tourbus terug naar São Paulo te reizen, omdat ik de avond ervoor gevraagd werd om weer te kunnen werken (weer als bartender) waar ik natuurlijk geen nee tegen zei. De plek waar we moesten werken was nog al redelijk ver weg van mijn appartement en er was geen metrostation in de buurt. De plek was voor zowel Ricardo (collega) als voor mij onbekend en beide waren we er nog nooit geweest. Omdat hij een auto had, kwam hij me ophalen bij het metrostation vlak bij zijn huis waar ik maar 1 metro voor moest nemen die rechtstreeks daar heen ging. Na toch zeker een half uur in de auto gezeten te hebben, waren we redelijk in de buurt van de eindbestemming, waar ik mij plotseling zomaar opeens besefte dat we niet in een normale buurt waren en vroeg ik hem "Ricardo? It looks a bit like a favela overhere..?" waar op hij antwoordde "Hmm.. Yes, probably because we are right in the middle of it..".
Eerst was ik even stil en wist ik niet wat ik moest zeggen, maar daarna ging ik helemaal stuk van het lachen, omdat we beide geen idee hadden dat we hier ook daadwerkelijk moesten werken. Na ook een aantal keren verdwaald te zijn in de favela en dat nog wel met tomtom, is de organisator van het feest ons op een punt komen halen en heeft ons gebracht naar het juiste gebouw. Vele zullen vast denken, wauw een favela, ik zou nooit gegaan zijn, maar ik kan jullie vertellen niet alles en iedereen is daar slecht. Mensen zijn er zeer vriendelijk en houden blijkbaar heel erg van feesten. Het was de verjaardag van meisje die 15 jaar was geworden, wat in Zuid-Amerikaanse landen vaak groot en goed word gevierd (word gezien als soort kroonjaar). Na hier een super toffe avond beleefd te hebben zijn we op de terug weg maar via de snelweg gegaan en niet midden door de favela, aangezien het 's nachts wel iets gevaarlijker is dan aan het begin van de avond. Uiteindelijk zijn we beide heelhuids thuis gekomen, zonder kleerscheuren, schotwonden, snijwonden en met al onze spullen. Ik kan niks anders zeggen dan, dat ik echt een top avond gehad heb en dat het een super ervaring was.
Om dit weekend af te sluiten had ik zondag avond ook nog eens de douchekop gesloopt en die moeten laten repareren met een nieuwe douchekop die ik moest kopen.. Het zal je maar overkomen...


De rest van de dagen waren niet speciaal en heb ik niks bijzonders gedaan, maar gelukkig was het niet allemaal drama dus switch ik nu maar gelijk door het paasweekend die ik in Piracicaba heb doorgebracht.

Aangezien mijn huisgenoten allemaal naar huis gingen werd ik gevraagd mee te gaan en het weekend door te brengen met hun en hun familie. Ik heb hier echt een geweldig en een top weekend gehad. Na aantal jaren heb ik het jongste zusje (Nicole) van Nasmy en Nataly ook weer gezien die een aantal jaren geleden ook in NL was samen met Nasmy. Aangekomen na een reis met die auto van São Paulo naar Piracicaba werd ik al gelijk meegevraagd door Antonio en Nicole om naar een poolparty te gaan met een pool, bbq, drank en muziek. Het was gezellig en ik werd gelijk goed verwelkomd.. Een jongen vroeg of ik wilde zwemmen in het portugees en zei als je een slok neem moet je sowieso zwemmen. Ik begreep een klein beetje wat hij zei en dacht laat ik maar een slokje nemen. Toen kwamen ze dus met 4 man op gesprongen en haalde me zakken leeg om me zo met kleren en al het water in te gooien, waar toch wel weer grappig was, want ja eigen schuld dikke bult. De rest van de avond was het best lastig met mensen te praten aangezien ik niet goed Portugees sprak en bijna niemand Engels sprak.
De dag er na was het totaal anders. De poolparty ging namelijk gewoon verder alleen dan al 's middags. Bijna iedereen wist dat ik maar een beetje Portugees sprak en iedereen was zeer vriendelijk. Ik heb met veel mensen gesproken in het Portugees en in het Engels en toch veel mensen leren kennen. Het was een super dag, ik had de eerste keer in mijn leven "Beer pong" en ik heb gelijk iedereen die meedeed verslagen. Zelf na de wedstrijden daagde een persoon mij uit voor een potje, die ik ook goed had ingemaakt (waar basketbal wel allemaal niet goed voor kan zijn). Ik werd ook officieel benoemd door iedereen tot Beer pong Champion en ik kreeg van mijn teamgenoot (omdat je 2 tegen 2 speelde) een voetbalshirt cadeau van een Braziliaanse voetbalclub uit São Paulo genaamd "Corinthians Paulista" die onlangs nog van Chelsea gewonnen had. Ook was ik deze dag iets beter voorbereid en had weer gezwommen, maar dan op vrijwillige basis aangezien het 's middags ong. 33 graden was met volle zon. Het was een toffe dag maar best lang van 15:00u tot 22:30u en was bij thuiskomst gelijk in staat om te slapen, wat ik ook zonder enige twijfel had gedaan.

1e Paasdag op zondag 20-4-2014 hebben we met de hele familie Formaggi (waar ik het hele weekend logeerde) gebarbecued met overheerlijk vlees en super mooi weer. Aan het eind van de middag zijn we naar de bekende "Rio Piracicaba" gegaan waar de stad naar vernoemd is. Dit was aan de andere kant van de stad met mooi uitzicht en stukje natuur.
's Avonds ben ik voor het eerst echt op stap geweest en ben ik voor het eerst naar een samba bar gegaan, waar een band optrad met live samba muziek. Het was echt een super avond voor mij. Een vriendin van Nasmy had mij een paar basispassen samba geleerd. Daar aanwezig zijn voelde voor mij echt als thuis en voelde me echt heel vrolijk! Dit was echt iets wat ik denk ik al die 22 jaar gemist had. De band bestaat nog maar 2 jaar en de zangeres is al zeer bekend in de regio en beloofd naar mijn mening en van vele andere toch zeker uit te groeien tot een zeer bekende artiest in heel Brazilië. Dus het was gaaf kennis gemaakt te hebben en op de foto te mogen met een rising star.

Op 2e paasdag maandag 21-4-2014 was ik door Ricardo (collega) uitgenodigd voor een typische Braziliaanse "Churrasco" (BBQ) bij hem thuis, die ik eerst nog nooit ervaren had en ondertussen al 3 dagen achter elkaar niks anders had gedaan. Ook hier was iedereen super vriendelijk en heel aardig. Nieuwe mensen leren kennen en ook kennis gemaakt met 2 Freelanche bartender Champions waar ik achteraf pas achter kwam. Ik heb hier heerlijk gegeten met veeeeeel vlees en ook echt een super afsluiting van het paasweekend gehad.

Zoveel te vertellen en dat over maar 2 weekenden.. Dus tot zover heb ik het nog steeds erg naar mijn zin en zit ik hier wel goed!

En uiteraard zijn er weer foto's en deze keer ook filmpjes! Op de telefoon spelen ze wel af, maar via de computer weet ik niet.. Dus succes!!


Reminder voor mensen die het gemist hebben.
Skype naam: braziiboy1991
Facetime: Nederlands nummer


Greetz to everybody!